ชีวิตที่พอเพียง - sufficiency economy life
บันทึกลูกผู้ชาย..ก่อน 19 กุมภาพันธ์ 2009 (วันเกิดปีที่ 33)
....เมื่อสามวันก่อน ผมได้กลับไปเยี่ยมบ้านหลังจากไม่ได้กลับเลย ตั้งแต่ปีใหม่ ปีที่แล้ว ก็ปีกว่า....
คงจะเหมือนกับ "คนรุ่นใหม่ วัยทำงาน" ที่หลังจากเรียนจบ ป.ตรีแล้ว ก็ต้องมุ่งทำงานในเมืองกรุง...
ใช้ชีวิตในเมืองกรุง..โดยแทบจะหลงลืมว่า ตนเองมีพื้นเพ พ่อแม่ พี่น้องและรากเหง้ามาจากชนบท...
บางครั้ง...และบ่อย ๆ แล้ว ลึก ๆ ผมเองก็รู้ว่า ตนเองต้องการอะไร?....มันไม่ใช่แค่เพียงความสนุกที่เงินทองซื้อได้...หากแต่มันเป็นความสุขของครอบครัวพวกเราในวัยเด็ก ที่มีพ่อแม่ ผม และน้องอีกสี่คน...แม้จะยากลำบาก..ในการทำนา..แต่ความสุขที่เราได้อยู่ร่วมกันพร้อมหน้าในการทำงานด้วยกัน โดยเฉพาะในช่วงปิดเทอมที่พวกเราต่างกลับมาช่วยกันที่บ้าน.."สนุกสุดๆ"...
เวลาผ่านไปเมื่อพวกเราต่างต้องแยกย้ายกันไปเรียน และเมื่อเรียนจบแล้ว ต่างก็ต้องทำงานในต่างจังหวัด..
คงมีพ่อกับแม่ที่ยังคงต้องทำนาอยู่ที่บ้าน...น้องสาวและน้องชายอีกคนที่กลับไปพักอยู่บ้านกับพวกท่าน
ผมเคยคิดว่า หากมีงานทำได้รายได้ดีกว่านี้ จะให้พวกท่านได้หยุดทำนา
คำตอบของท่านก็คือ "หยุดไม่ได้" ท่านยังรักการทำนา..แม้ไม่อาจทำได้เอง ก็จะจ้างดำนาและจ้างเขาทำนากันเอง..." เพื่อจะได้มีข้าวไว้ในยุ้งฉาง"....
แน่นอนว่า ทั้งพ่อและแม่ เป็นเกษตรกร ผู้มีความชำนาญมากในการเพาะปลูก..
ช่วงนี้ ท่านก็มีน้องชาย ผู้ผ่านการอบรมเยาวชนสร้างชาติ..ที่กำลังมุ่งมั่นกับการทำเกษตรอินทรีย์..
ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงอยู่...
ผมต้องยอมรับว่า น้องชายเขาอึดมากๆ ภายในสองปี...เขาพยายามทดลองทำเกษตรอินทรีย์แบบลดต้นทุนด้านสารเคมี และทำแบบที่ประหยัด..ให้อยู่ได้แบบพอเพียง..เน้นการลดต้นทุนการผลิต และการจ้างแรงงานให้น้อยที่สุด "ทำแบบพอดี พอตัวและพอเพียง"
คำว่า ซุปเปอร์มาร์เก็ตหลังบ้าน และในบ้าน ...คือ สิ่งที่พวกเราเคยฝันไว้ เหมือนเมื่อครั้งเรายังเด็กๆ กัน...
เวลานี้ ใกล้จะเป็นจริง ตามแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงของพ่อหลวงของเรา...
ผมกลับไปพร้อมจะชวนน้องชายให้มาอยู่ด้วย..จะได้ทำงานในเมืองกรุง จันทร์ถึงศุกร์ และเสารอาทิตย์จะได้ช่วยให้เขาได้เรียน ให้จบ ป.ตรี (หลังจากที่เขาหยุดเรียนมาหลายปี)...
คำตอบของเขาก็คือ ว่า ...ขอให้เขาได้ทำในสิ่งที่เขายังต้องการแบบลึกๆ อีกก่อน..
พร้อมชวนผมไปดู..วิถีชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียงที่เขาต่อยอดที่ผมเคยฝันไว้...
แล้วผมก็ได้คำตอบ..เมื่อเขาให้ผมไปลองช่วยฉีดน้ำหมักชีวภาพ..ไล่แมลงที่เขาหมักไว้..
เขาบอกผมว่า ...นอกจากจะฉีดถูกวิธีแล้ว..ยังต้อง"ใส่ใจ" ในรายละเอียด..พร้อมบอกในใจ..ส่งใจ
ให้พืชที่เราดูแลว่า ให้เติบโตแข็งแรง..เป็นแรงแห่งความปรารถนาดี ( บอกพวกแมลงว่า ..ให้รบกวนพืชของเราน้อย ๆ เรา..ด้วยความเมตตา..ไม่ใช่อาฆาต)
ผมได้คำตอบจากวิธีคิดของน้องชาย..จากหนังสือ "จนมหัศจรรย์ " ที่น้องให้อ่าน....
ผม..ในวิถีชีวิตของมนุษย์เงินเดือน...ที่ต้องจ่ายทุกวันเกือบวันละ 100 ...ส่วนน้องชาย..เขามีเก็บทุกวัน...อย่างน้อยวันละ 100
แน่นอน พ่อได้บอกผมว่า ...เมื่อครั้งเริ่มครอบครัวของท่านอายุ 19 ปี แต่งงานกับแม่ที่อายุเพียง 17 ปี พวกท่านเริ่มต้นครอบครัวด้วยเงินเพียง 150 บาท...ทำนา เลี้ยงลูกได้ 5 คน...จนพวกเราเติบใหญ่...
ผมก็หัวเราะกับพ่อ บอกว่า..ตัวเองอายุใกล้ 33 แล้ว ....รายได้ต่อเดือนหมื่นกว่าบาท ..แต่ก็ยังไม่กล้าแต่งงาน..เพราะยังไม่พร้อมที่จะดูแลใคร (แบบมั่นใจว่า จะดูแลให้พวกเขาสบาย)....อยากมีบ้าน มีรถ มีทุกอย่างให้พร้อมก่อนค่อยจะเลือกและหาใครสักคนแต่งงานด้วย...ส่วนการมีลูกถึงห้าคนแบบท่าน..ผมคงไม่กล้าและคงเลี้ยงไม่ไหวหรอกแม้จะอยากมี...
ท่านฟังแล้วท่านก็หัวเราะ...
ผมกลับมาอยู่เมืองกรุงแล้ว ยังคิดถึงชีวิตของน้องชายที่เขาได้เลือกอย่างสมัครใจ..คิดถึงคืนวันในวัยเด็ก...ความสุขแบบพอเพียงตามประสา ..ครอบครัวชาวนา...เสียงหัวเราะของผมและน้องๆ ...รอยยิ้มของพ่อและแม่...
แน่นอน..แม่บอกว่า..ถ้าน้องๆ มาครบกันเมื่อไร?..ก็จะโทรบอกผม พี่ใหญ่..กลับไปหาน้องๆ..ทันที
"เวลา..ที่เราจะได้เจอกัน..อยู่กันพร้อมหน้า..ช่างหาได้ยากนัก"
จังหวะ..แห่งวิถีชีวิตที่พอเพียง
" ตื่นเช้า...ทำกิจวัตรประจำวันของแต่ละคน
สวดมนต์ อธิษฐานภาวนา..ทำบุญตักบาตรหรือศาสนกิจในศาสนาที่ตนนับถือ
กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำหน้าที่ของตนในบ้านที่ตนรับผิดชอบ, ไปดูงานที่ทุ่งนา สวน ยามรุ่งอรุณ
อาหารเช้าที่บ้าน หรือที่ทุ่งนา สวน
ทำนา ทำไร่ ทำสวน...
อาหารกลางวัน
ทำงานภาคบ่าย
ดูแลผักสวนครัว, รดน้ำต้นไม้ยืนต้น พืชผล
ดูแลไก่ เป็ด ปลา ฯลฯ
อาหารเย็น
พักผ่อนแบบครอบครัว
อธิษฐานภาวนา สวดมนต์ตามศาสนาที่ตนนับถือ
พักผ่อนนอนหลับ
....
วิถีชีวิตที่พอเพียง...คิดดี พูดดี ทำดี คบคนดี อยู่ในสถานที่ดีๆ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น